Wieści z placu boju ;) - "przed", które właśnie dąży do "po" :)

- Inspekcja idzie! - dobiegło nas ostrzegawcze zawołanie zza drzwi, wraz z rumorem rozczmychującej się do
pracy ekipy remontowej. Popatrzyłyśmy na siebie ze śmiechem... no to będzie zabawa, kiedy panowie robotnicy połapią się, że my nie z tych tylko doglądających, ale i aktywnie panoszących się po placu remontu ;)

 Domyślacie się już, czemu ostatnio znów mniej piszemy? ;)
 
Od jesieni już nosiłyśmy się z zamiarem zmiany miejsca najmu. Szukałyśmy, zerkałyśmy i nic...- Spokojnie - stwierdzałam co rusz do Jasnej, zdenerwowanej faktem, że na rynku nie było nic logicznego, a tym bardziej w "ludzkiej" cenie - nasz następny dom gdzieś na nas czeka, tylko jeszcze się lokatorzy nie wynieśli ;)

 Później zaczęły się problemy ze zdrowiem mamy Jasnej... trzy miesiące wyjęte całkowicie z życiorysu. Nadeszła zima.
Aż właściciel obecnego najmu postawił, parę tygodni temu, kropkę nad "i" podnosząc nam czynsz cztery dni przed dniem płatności, mimo, że standard życia w obecnym miejscu spadł drastycznie po paru "przeróbkach", które sobie nasz wynajmujący wymyślił.
Szybkie przewertowanie ogłoszeń i... W pierwszym było coś takiego, że zadzwoniłam i umówiłam nas na spotkanie na następny dzień.

Okazało się, że tydzień wcześniej uciekli stamtąd lokatorzy zabierając ze sobą tylko podstawowe rzeczy. To, co pozostawili po sobie, wołało o pomstę do nieba. Zniszczone wnętrza, meble nie nadające się do niczego, śmieci i wykładziny zasikane przez wolno biegające króliki, ściany pomalowane pomazane w KAŻDYM pomieszczeniu przez dzieci wychowywane bezstresowo, kredą, farbkami, kredkami, stempelkami, plasteliną, jedzeniem... zgroza.
Ale dom, jak i jego właścicielka, próbująca pachnącymi świeczkami i mopem, jakkolwiek lekko chociaż złagodzić ten obraz [i zapach] rozpaczy, bardzo nam się spodobali :) Po dokładnym obejrzeniu potencjału kryjącego się we wnętrzach podjęłyśmy decyzję i wpłaciłyśmy kaucję. Dwa dni później, wpłacając czynsz, dogadałyśmy się z dotychczasowym wynajmującym, że za parę tygodni opuszczamy jego mieszkanie :)

Chcecie obejrzeć kilka rzutów? Zaznaczam, na już nieco ogarnięte, przede wszystkim ze śmieci i większości mebli, wnętrza ;)

pokój 1

pokój 2

pokój 2 - druga strona

salon

schowek

sypialnia

hol

piwnica

tu wszędzie była boazeria

i kuchnia już "in progres" ;)

pokój numer 2 w trakcie zmian :)

Od tego momentu czas zaczął pędzić jak szalony. Ekipa remontowa weszła na nasze przyszłe gniazdko, opróżniać je doszczętnie, a my, do codziennych spraw dołączyłyśmy wybieranie farb, projektowanie co gdzie i jak, doglądanie ekipy i szykowanie się do zmiany, planowanie rozmieszczenia wszystkiego od nowa w nowym miejscu :)
Przyznam się Wam, że osobiście uwielbiam ten szał ;) Choć tym razem doceniam niesamowicie to, że nie biegamy z wałkami i drabinami same :)
Zniknęła stara drewniana boazeria ze ścian, pomieszczenia z każdym dniem nabierają życia i energii, a my spędzamy cale dnie krążąc pomiędzy pracą, dziećmi, zakupami i remontem, po drodze upychając w naszym SUV-ie, rozmontowane na czynniki pierwsze meble,  książki, bibeloty, i krążymy, krążymy, krążymy...

Ekipa, podpasana muffinkami, które wypiekam testując nowy piekarnik, oswoiła się już nawet z nami, i nie tylko nie protestują na naszą stałą niemal obecność, ale nawet podziwiają różową wkrętarkę, która dzielnie dotrzymuje kroku tej "normalnej" w pracach wszelakich i skręcaniu mebli ;)

I raz tylko myślałyśmy, że się popłaczemy... kiedy zamiast pięknego oliwkowego koloru, specjalnie dobieranego z mieszalnika, przyjechały trzy ogromne puszki... zwymiotowanego łososia ;)
Niby nic, zwykła pomyłka kogoś "po drodze". Zamienione dwie literki ;)
Na szczęście, w swojej niecierpliwości, chciałyśmy pooglądać nasze kolorystyczne wybory na żywo ;)
Cóż. Trudno, trzeba było kupić nowe, ale miny wszystkich obecnych pochylających się nad otwieraną puszką z właściwym kodem - czy aby tym razem wszystko ok - bezcenne ;)
Podobnie zresztą, jak Panów Robotników, kiedy, jak by nie było, z osobówki, wyciągamy przywiezione rzeczy... i wyciągamy, i wyciągamy... torby, pudła, meble... dziś przewiozłyśmy na raz dwuosobowe łoże, wielką komodę i sporo innych rzeczy. Czasami mam wrażenie, że czekają, aż, niczym w reklamach mega pojemnych aut, wyjmiemy na koniec jeszcze słonia, żyrafę i pełny basen razem z całą imprezą w toku ;) 

Ale pomimo bolesnych strat w pazurkach, ledwie odhodowanych, wszystko zaczyna nabierać kształtów, kolorów, a nawet zaczyna wyłaniać się spod ton zeszlifowanej gładzi ;)
Za to, po wielogodzinnym sprzątaniu, nasze dłonie będą wymagały ratunkowego SPA, więc możliwe, że wkrótce i z niego znajdziecie u nas relacje i spostrzeżenia ;)

ściski cieplutkie dla Was za cierpliwość ;)
 Cholera Naczelna - obecnie samozwańczy projektant wnętrz własnych ;)