Apocalipsa

Jak to jest, że zawsze, kiedy próbuję się zalogować na to konto z innego urządzenia, okazuje się, że
podobno nie pamiętam hasła i muszę je resetować a później jeszcze podawać numer telefonu, datę urodzenia kota i kolor stanika??

No cóż. W każdym razie, jestem, żyję - złego licho nie bierze ;) zeżarło tylko wenę, wiele się działo, ale na początek z okazji powrotu pokażę Wam, co od trzech tygodni wprowadza w nasze życie sporą dawkę radości i szaleństwa ;)
Oczywiście ci, którzy śledzą mnie na PnK wiedzą o co chodzi, ci z fb chyba też ;)
Ponieważ jednak sporo z Was tam nie bywa, przedstawiam Wam naszą nową domowniczkę:

Apocalipsa :)

Kiedy w sobotę wieczorem znalazłam ogłoszenie "mała wariatka szuka dobrego domu" zadzwoniłam niewiele się zastanawiając nawet nad tym, że już bardzo późno było. To było chyba właśnie TO tknięcie, ponieważ poszukiwałyśmy nowej Władczyni Naszych Serc od paru tygodni. Ogłoszenie okazało się aktualne, pomimo bardzo bardzo niskiej ceny za malucha. Zaklepałyśmy więc szybko wizytę na następny dzień i pojechałyśmy ją obejrzeć.

Bory lasy i zamczyska, to  dobre określenie okolicy, w której się Api wychowywała.
Jej matka, przepiękna, ale przyzwoicie drobna jak na tę rasę, Maine Coon-ka powitała nas dostojnie, prezentując swoje dwie pociechy.
Jedną z nich była srebrzysta kulka futra, która miała nas kompletnie w nosie. Pochłonięta zabawą z bratem nie przejmowała się kompletnie niczym dookoła, po czym wzięta na ręce w celu oględzin, w ciągu dwóch sekund... zasnęła! Jak narkoleptyk ;)

Z tego pierwszego dnia wyszły tylko trzy zdjęcia:

I niewiele więcej z dni kolejnych, ponieważ Apocalipsa nawet na trybie sportowym w aparacie jest niemal nie do uchwycenia ;) Zwłaszcza, że widząc aparat natychmiast biegnie się nim pobawić ;)
A że biega nadal z prędkością światła... to jest to teraz dla mnie niezłe wyzwanie fotograficzne :D
Większość fotek [o ile zdążę kota na nich w całości przynajmniej złapać] wygląda tak:

A jak Wam się podoba nasza mała rozrabiara? :)

Cholera Naczelna